A angustia chegou ó mar,
un mariñeiro afogou
un canto, triste e amargo
un canto de alá vou.
O mar bravo levoute, ca súa ira indomable
¡Moito te quixen e quero!
¡Sempre, te hei de lembrare!
Ainda co tempo pase
por ti, hei de pregare
cá Virxen do Carme te guie,
a mesma eternidade.
Mariñeiro, mariñeiro
humano, e de corazón
partes cara ó outro mundo
déixasnos, con moita dor.
A vos, Ela se achega
con ás para voar,
para ascender cara ó Ceo
sen, no camiño parar.
¡Adeus, adeus, mariñeiro!
¡Adeus, adeus meu amor!
sosego e paz te desexo,
aló con Noso Señor.
ELEGIA AL MARINERO
La angustia llegó al mar,
un marinero ahogó
un canto, triste y amargo
un canto de allá voy.
El mar bravo te llevó,
con su ira indomable
¡Mucho te quise y quiero!
¡Siempre, te recordaré!
Aun que el tiempo pase
por ti, yo he rogar,
que la Virgen del Carmen te guíe,
a la misma eternidad.
Marinero, marinero
humano, y de corazón
partes cara al otro mundo
nos dejas, con mucho dolor.
A ti, Ella se acerca,
con alas para volar,
para ascender cara al Cielo
sin, en el camino parar.
¡Adiós, adiós, marinero!
¡Adiós, adiós mi amor!
sosiego y paz de deseo,
allá con Nuestro Señor.
Asun.