FÁLAME TI.

Fáleme ti, miña pomba,
fálame, do meu amor,
que suspira, a miña alma,
que suspira, o corazón.
Ti, que surcas os mares,
traes, e levas amor,
tamén, de vez en cando,
ves cargada, de dor.
Xente, que lembra a terra,
xente, que lonxe está,
ficando, naqueles lares…
¡Cando eles, tornarán!.
Non me pidas, que me esqueza…
Daquel, que fuxiu de min,
aínda, con tempo corra…
¡Nunca eu, a fe perdín!
A Coruña, 5/02/2009.
Asun.